Τι εφεύρεση τα γυαλιά ηλίου …
Όταν ο ήλιος είναι δυνατός, τι χρήσιμα που είναι… Βοηθούν στο να μειώσουμε την ακτινοβολία του ήλιου που πέφτει στα μάτια μας για να μην τυφλωθούμε. Βοηθούν στο να ξεκουραστούν τα μάτια μας. Μας δίνουν χαρακτήρα και στυλ. Λένε κάτι στους άλλους για μας, ότι έχουμε κάτι κρυφό, μια και κρύβουν τα μάτια μας. Πίσω από τα γυαλιά αυτά μπορεί να δακρύζουμε ή και να έχουμε μαύρα μάτια. Τα γυαλιά αυτά μπορεί να κρύβουν τα κλειστά μας μάτια όσο κοιμόμαστε.
Υπάρχουν ακριβά γυαλιά και φθηνές απομιμήσεις τους. Γιατροί λένε πως κακής ποιότητας γυαλιά μπορεί να χαλάσουν τα μάτια μας, αλλά γενικά μας προστατεύουν από το έντονο φως.
Τι γίνεται όμως όταν το φως είναι λιγοστό; Το σούρουπο ή το βράδυ σε σκοτεινό δωμάτιο, η μια νύχτα χωρίς φεγγάρι; Η ώρα σημειώνεται. Κινδυνεύω από το άγνωστο. Από τον κόσμο γύρω μου. Το φως είναι ερέθισμα για τα μάτια. Αυτά που συμβαίνουν τα αντιλαμβανόμαστε μεν αλλά εμείς τους δίνουμε νόημα που να ταιριάζει με την άποψή μας. Τα χρώματα που βλέπουμε. Τα χρώματα που μπορούμε να δούμε. Αυτή η άποψη έχει σχηματιστεί με τα χρόνια και τον τρόπο που μας επηρεάζουν τα γεγονότα. Φορέστε τα γυαλιά σας το βράδυ. Κρατήστε τα για πέντε με 10 λεπτά και μετά βγάλτε τα να δείτε την ανακούφιση που θα αισθανθείτε, ίσως αναμεμιγμένη με την αναστάτωση που προκαλεί το φως που βλέπετε, τόσο ξαφνικά. Σκεφτείτε επίσης, πως για να δούμε 3D χρειάζεται να έχουμε είτε δύο διαφορετικές γωνίες οπτικής, είτε γυαλιά με διαφορετικούς φακούς. Σωστά; Θυμηθείτε αυτό το σημείο. Ακριβώς αυτό.
Τα παραπάνω ξαναδιαβάστε τα αφού τελειώσετε τα παρακάτω. Ίσως να βοηθήσουν στην καθημερινότητα σας.
Κάπως έτσι είναι και με την συμβουλευτική και την ψυχοθεραπεία. Το θέμα προκύπτει επειδή «Πέφτουμε πάνω σε εμπόδια» στη ζωή μας. Ίσως να μη βλέπουμε καθαρά, να μη βλέπουμε καλά; Ίσως να είναι κάπως θολή η οπτική του κόσμου μας. Ίσως να είναι «Χρωματισμένος» Που να μην ταιριάζει εύκολα με αυτό που βλέπουν οι γύρω μας. Θέλουμε η αλήθεια μας να είναι η αλήθεια και των άλλων; Ακόμα και μια λευκή σημαία χάνει το νόημα της μέσα από κόκκινο φίλτρο.
Μπορεί να έχουν κι αυτή το έργο να προσπαθήσουν να βγάλουν τα γυαλιά τους, ίσως να δοκιμάσουμε στο δρόμο τη ζωή σου και τα δικά τους γυαλιά ενώ έχουν και εκείνη την επιλογή να δοκιμάσουν τα δικά μας. Αυτό το ονομάζουμε ενσυναίσθηση.
Κι αν πάμε παρακάτω, όσο αφορά με τα σκούρα γυαλιά μας, με το καθε χρώμα που έχουν υφάκι, έχουμε την συνήθεια που κουβαλάει το χρώμα τους. Συχνά δεν είναι εύκολο να βγάλουμε τα γυαλιά αυτά. Είναι ενάντια στο ένστικτο μας για προστασία. Όταν όμως αναλάβουμε την ευθύνη τους είτε τα φοράμε είτε όχι, κάνουμε την επιλογή για το πως θα ζήσουμε.
Δεν έχει νόημα να κατηγορούμε την εικόνα που βλέπουμε. Δε φαίνεται κάποιο διαφορετικό αποτέλεσμα εκτός από την δυσαρέσκειά μας. Ο κόσμος είναι αυτός που είναι και η αντίληψη του είναι υποκειμενική. Φτάνει να συμφωνήσουμε.
Το τι γυαλιά θα φοράμε τα δίνει χρώμα στον κόσμο μας. Ναι δεν είναι μια απλή εξίσωση το πως θα φαίνεται ο κόσμος ούτε απλή απάντηση. Οι μεταβλητές του φωτός, του ανοίγματος των ματιών μας, του τι χρειάζεται να δω και πότε, ορίζουν το συναίσθημα που μου μένει.
Όπως και στην ψυχική υγεία, αν δεν θέλω να βγάλω τα γυαλιά μου, δεν μπορεί κάποιος να μου τα βγάλει χωρίς βία, και ο ειδικός, ο σύμβουλος, ο θεραπευτής, δεν είναι εκεί για να εκπροσωπεί την ίδια αυτή που συχνά προκάλεσε το πρόβλημα. Πολλές φορές μάλιστα ακόμα και όταν δεν είναι ξεκάθαρη η ματιά του ειδικού ψυχικής υγείας είναι κι αυτός άνθρωπος. Μην ξεχνάμε πως όλα έχουν τα φίλτρα τους, τα γυαλιά τους, διότι χωρίς αυτά δεν θα επιβιώναμε. Το να ψάχνουμε τι και ποιος φταίει για το χρώμα που βλέπουμε μας κάνει θύματα των περιστάσεων. Μοιάζει να υπάρχει μια ανισορροπία δυνάμεων. Αν υπάρχουν θύματα θα πρέπει να υπάρχουν και θύτες. Είμαστε όμως όλοι ίσοι;
Αν το πιστεύουμε αυτό, καλό θα ήταν ίσως, να βλέπουμε πότε έχουμε επιλογές. Αυτό μάλιστα έχει τη δυνατότητα να μας βοηθήσει να πέφτει περισσότερο φως στο δρόμο μας.
Όπως η ομορφιά ανήκει στον παρατηρητή, η δουλειά που οφείλουμε στον εαυτό μας είναι να βρούμε τα όρια μας, και πότε αισθανόμαστε άνετα μέσα σε αυτά. Να βρούμε την αλήθεια μας και πότε αισθανόμαστε εμείς και οι γύρω μας καλά μέσα σε αυτή. Να καταλάβουμε τι ακριβώς βλέπουμε και να διαχωρίσουμε τι είναι το αντικείμενο και ποια η οπτική μας. Ίσως δούμε και τις διαφορές στην οπτική των σημαντικών άλλων.
Αν καταλάβουμε πως επιλύουμε τις διενέξεις μας, τι χρειαζόμαστε για να αισθανόμαστε υποστήριξη, και μπορούμε να παρατηρήσουμε, με όλες μας τις αισθήσεις, τα ταξίδια της ζωής μας, τότε τα υπόλοιπα ίσως να είναι απλά… θέμα οπτικής.
Photo by Roman Denisenko on Unsplash
Comments