(Holding Therapy)

​

H Θεραπεία Αγκαλιάς Αγάπης (Holding Therapy) αποτελεί μια βιωματική μέθοδο για την εναρμόνιση και θεραπεία δυσλειτουργικών σχέσεων, η οποία δημιουργήθηκε από την Τσέχα ψυχολόγο και ψυχοθεραπεύτρια Jirina Prekop. H μέθοδος εξελίχθηκε περαιτέρω από τους μαθητές της Dr Prekop, μεταξύ των οποίων η Μαίρη Ζαπίτη, η οποία ίδρυσε και διευθύνει το μοναδικό στην Ελλάδα Ινστιτούτο Αγκαλιάς Αγάπης, τόσο για σκοπούς θεραπείας, όσο και εκπαίδευσης.
 

Εφαρμόζεται για την εναρμόνιση σχέσεων, σε περιπτώσεις όπου λόγω της δυσκολίας επικοινωνίας μεταξύ των εμπλεκομένων προσώπων ο διάλογος δεν είναι πλέον βοηθητικός, όταν δεν είναι εφικτή η επικοινωνία (π.χ. λόγω απόστασης ή θανάτου), καθώς και για τη θεραπεία ψυχικών τραυμάτων που έχει διαπιστωθεί ή πιθανολογείται ότι επήλθαν στο άτομο κατά τη διάρκεια που βρισκόταν μέσα στη μήτρα (ως έμβρυο) ή κατά τη στιγμή της γέννησής του. Ενδείκνυται ιδιαίτερα σε περιπτώσεις όπου:

​

• Υπάρχει έντονη αντιπαράθεση μεταξύ γονιών ή ενός εξ αυτών με το παιδί ή συναισθηματική αποξένωση του παιδιού από τους γονείς ή από τον έναν εξ’ αυτών. Σε αυτές τις περιπτώσεις η Αγκαλιά Αγάπης εφαρμόζεται ακόμα και όταν τα παιδιά είναι  ενήλικα ή ακόμα και όταν ο γονιός δεν βρίσκεται πλέον εν ζωή. 

• Υπάρχει έντονη αντιπαράθεση ή συναισθηματική αποξένωση μεταξύ συντρόφων. 

• Ο συναισθηματικός δεσμός μεταξύ μητέρας και παιδιού διακόπηκε βίαια λόγω πρόωρης γέννησης, θερμοκοιτίδας, αποχωρισμού του βρέφους από τη μητέρα για ιατρικούς λόγους, τοκετού με καισαρική.

​

Η θεραπευτική δύναμη της αγκαλιάς έχει επικυρωθεί επιστημονικά, βάσει μελετών που έχουν διεξαχθεί από διεθνή πανεπιστήμια και οργανισμούς. Έχει αποδειχθεί ότι η αγκαλιά έχει τη δύναμη να μας χαλαρώνει, να απομακρύνει την ένταση και να μας βοηθά να κοιμηθούμε καλύτερα, διότι μειώνει σημαντικά τα επίπεδα κορτιζόλης (της ορμόνης του άγχους) στο αίμα, προκαλεί αυξημένη έκκριση οξυτοκίνης (ορμόνη της αγάπης) και μειώνει τον καρδιακό ρυθμό, με αποτέλεσμα τη δημιουργία αίσθησης ασφάλειας και ηρεμίας. Ειδικά για το βρέφος, η αγκαλιά δεν αποτελεί απλά παροχή ασφάλειας, αλλά και ζωτική ανάγκη για την επιβίωση και ομαλή εξέλιξή του.

 

Ακόμα και στο πλαίσιο μιας "κλασσικής" συμβουλευτικής διαδικασίας (ψυχοθεραπεία) μπορεί κάποιες φορές να εμφανιστεί η ανάγκη για μια πιο βιωματική υποστηρικτική διαδικασία, όπου δεν πρόκειται "απλά για μια αγκαλιά" αλλά για μια πιο δομημένη στήριξη του εαυτού μέσα από την ουσιαστική επαφή με σημαντικά πρόσωπα της ζωής μας, η οποία οδηγεί στη θεραπεία εσωτερικών τραυμάτων.

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

“Οι αγκαλιές μπορεί να είναι αθόρυβες,   αλλά  μιλάνε τόσο δυνατά”.

Carol Miler

​

​